Konieczność analizowania ryzyk ESG w łańcuchu dostaw może znacząco wpłynąć na sposób wyboru dostawców, przewoźników i wielu innych firm współpracujących z podmiotami zobowiązanymi do raportowania ESG (dyrektywa CSRD). Może się okazać, że aby zachować pozycję na rynku, niezbędne będzie raportowanie danych niefinansowych – zwłaszcza dotyczących śladu węglowego.
Czym jest ślad węglowy?
Ślad węglowy przedsiębiorstwa to całkowita emisja gazów cieplarnianych na poziomie organizacji. Mierzy się go w tonach ekwiwalentu CO2 w ciągu roku. Ślad węglowy związany z prowadzeniem działalności gospodarczej obliczany jest dla:
- procesów, z którymi związane jest zużycie energii
- procesów, które mogą uwalniać gazy cieplarniane do atmosfery
- zużycia materiałów i produktów.
Jak obliczyć ślad węglowy?
Ślad węglowy obliczamy w oparciu o normę ISO 14067 oraz standard GHG (Greenhouse Gas Protocol). Emisję gazów cieplarnianych ujawnia się dla 3 zakresów:
Brak monitoringu wykorzystywanych mediów, surowców, produktów i materiałów to podstawowa bariera w obliczaniu zakresu 1 i 2. Dlatego też pierwszym krokiem jest zadbanie o monitoring tych zakresów. Przykładowo dla obliczenia zakresu 1 potrzebujemy danych o rocznym zużyciu paliw (gaz ziemny, węgiel itd.) i wskaźników emisji CO2. Jeśli jednak wykorzystujemy urządzenia chłodnicze, konieczne będzie również dokonanie inwentaryzacji ubytków chłodniczych.
Gdzie znaleźć wskaźniki do obliczania śladu węglowego?
Wskaźniki emisji CO2 dla Polski możemy znaleźć np. na stronie https://www.kobize.pl/. Emisje gazów cieplarnianych powinny zostać przeliczone na ekwiwalent CO2 zgodnie z wartością współczynnika GWP. Potencjał tworzenia efektu cieplarnianego (GWP) został opracowany, aby umożliwić porównanie wpływu różnych gazów na globalne ocieplenie i umożliwić redukcję emisji w różnych sektorach. Przykładowo – jeśli zastąpimy węgiel gazem ziemnym, obniżymy wskaźnik GWP dla firmy. Jeśli zastąpimy gaz ziemny zieloną energią osiągniemy jeszcze lepszy wynik!
W zakresie drugim musimy ustalić emisje pośrednie, czyli np. związane z zakupiona energią. Określamy ilość nośników energii i wskaźniki emisji z nimi związane (można je otrzymać od dostawców energii). Następnie obliczamy wynik mnożąc ilość energii przez wskaźniki emisji.
Obliczenie zakresu trzeciego nie jest obowiązkowe, więc możemy wybrać jakie materiały będziemy analizować. Mogą to być zakupione produkty lub usługi typu papier i woda czy wygenerowane odpady. Po ustaleniu miary w jakiej będą wyrażone oraz wartości należy poznać wskaźniki emisji (można o nie poprosić dostawców lub skorzystać z krajowych baz danych np. Kobize).